آسمان ها دلگیرند

وقتی زیر همین آسمانی و من

حتی سایه ات را حس نمی کنم

شاید خورشید من

دیگر نمی تابد

آرامم

آنقدر که از پریدن پرنده ای غافل

ودر هیچ خیابانی گم نمی شوم

آرامم

واین مرا نمی کَشد

به پرسه های شبانه

به بودنی در شعر

هر چند مادرم

خوشحال است

که من

آرامم

رامم

واین مرا از تو دور می کند

این روزها که می گذرد...

احساس می کنم خیلی نزدیکتری...

نمی دانم تو به زمین نزدیک تر شدی...

یا من اوج گرفته ام به سوی تو...

هرچه هست قرابت دلنشینی ست...

کاش تمام نشود...

می آیی...
وابسته میکنی...
محو می شوی...


تا فراموشت می کنم...

دوباره می آیی...
تازه می کنی خاطرات را

و محو می شوی... !!!

به راستی که سراب از تو با ثبات تر است ...

از " تـــو " دلـگیـــر نیستَــــم . . .

اَز دلـَــم دلـگیـــرَم !

کــــه نَبــــودَنـتــــ را صَبــــورانــــه تحمـــــل میکـنَــــد ...